OS NENOS/AS DE QUINTO FIXERON UNHA SENTENZA DE MORTE E O SEU TESTAMENTO
AQUÍ VOS DEIXO O SEU TRABALLO
SENTENZA
Hoxe,
con xuíz, avogados e fiscais,
a meca no lume imos botar
por todos os malos momentos que nos fixo pasar.
Este ano coñecemos a Laika Jones,
que é una exploradora mala e sen corazón.
Culpámola polos seguintes casos:
Por botar tanta auga do ceo
e non deixarnos xogar no recreo.
Por mandar tantos deberes,
por estragar os nosos xoguetes.
Meca, meca,
ímoste queimar
polo ridículo que esta semana
nos fixeches pasar.
Meca malvada,
amargada,
afastada,
que non sabes facer nada.
Dicímosche adeus
polas moitas familias de refuxiados
que fame e frío fixeches pasar.
Polos atentados en París,
canta xente morreu alí!
Ímoste incinerar
pola tristeza que fixeches pasar.
Meca, non se poden nomear
as cousas que nos fixeches afrontar.
Meca, meca,
por todas as enfermidades
ímoste condenar
e non imos chorar.
Por ocasionar todos os incendios de España
e por malgastar auga.
Por tantos animais en perigo de extinción
e, tamén, pola contaminación.
Por culpa túa as bombillas estoupan
e non temos luz para debuxar.
Polas inundacións en Gondomar,
agora vas chorar!
Polos políticos ladróns,
que rouban millóns e millóns.
Por tanta corrupción,
que inxusta situación!
Hoxe vas lamentar
o que nós tivemos que pagar!
Querida Laika Jones,
tampouco nos esquecemos da violencia de xénero,
que cada mes é noticia nos distintos medios.
.
Polos pupitres estropeados,
pretendes evitar que aprendamos?
Abrigos desaparecidos, documentos borrados,
que intentas facer?
Ímoste queimar,
por facer rir sen parar,
por facer esta festa
sen pés nin cabeza.
chora, chora, chora.
A moita xente xuntarás,
ao redor túa estarán
e unha festa farán.
Meca, meiquiña,
queimámoste por maliña.
Escoita, exploradora,
xa chegou a túa hora.
TESTAMENTO
Este ano á meca Laika Jones imos purificar,
xa que cousas malas nos fixo levar.
Pero a meca decidiu deixarnos as súas pertenzas,
xa que son moi bonitas, marabillosas.
E a meca dá isto:
Os meus libros aos de infantil, os máis pequenos,
xa que lles queda moito por aprender nos colexios.
Para os de primeiro,
un avión ultralixeiro.
Para os de segundo
unhas pipas Facundo.
Para os de terceiro,
algo relacionado coa música,
un pandeiro.
Para os de cuarto,
o meu cuarto.
Para os de quinto,
que me fixeron o testamento,
dou palabras e palabras
para que as leven sempre no pensamento.
Para os de sexto,
que me crearon,
doulles mil apertas
para que sigan así de contentos!
A miña casa aos sen teito,
para que polo menos teñan un lugar onde comer queixo.
A miña alegría aos que non a teñen,
xa que pode ser moi útil para toda a xente!
A miña vaixela para os máis comellóns
que, se quedan sen pratos,
póñense moi gruñóns.
Non me esquecín de vós,
mestres, mestras e director,
para vós hai un agasallo
moi grande de tamaño:
é a miña vivenda,
para que a coidedes
moi, moi ben.
